درباره چگونگی

کتاب نوشته;

ما شبیه سگ هایی هستیم که به گاری پیش بینی ناپذیری بسته شده ایم. قلاده ما آنقدر بلند هست که به ما درجه ای از ازادی عمل بدهد٬ ولی آنقدر بلند نیست که به ما اجازه دهد هرکجا خواستیم برویم. طبیعتا سگ مایل است هرجا دلش میخواهد برود ولی اگر نتواند در این صورت برایش بهتره است یورتمه برود نه این که بوسیله گاری کشیده شود و خفه شود. مقاومت سگ فقط سبب وخیم تر شدن بدبختی هایش می شود. چیزی را که نمی توان اصلاح کنی بهتر است قبول کنی.
کتاب تسلی بخشی های فلسفه؛ آلن دو باتن
مترجم: عرفان ثابتی 
انتشارات ققنوس 

پی نوشت1: مطلب فوق از کانال تلگرام کتابخوان ( https://telegram.me/joinchat/BhNi3DwpGQvf89NhdoF2qQ ) بازنشر شده است.

پی نوشت2:
متن فوق شاید بحث جبر و اختیار را در ذهن ما تداعی کند و به این فکر کنیم که ما چقدر آزادی عمل داریم و یا چقدر مجبوریم.
حقیقت این است که ما مجبور به زندگی کردن هستیم. ما برای آنکه طعم تلخ این اجبار را به شیرینی بدل کنیم معنایی برای آن می آفرینیم. دانش، زیبایی، عشق، قوانین و بسیاری دیگر. به عبارت دیگر ما چیز جدیدی در زندگیمان نمی آوریم بلکه چگونگی جدیدی را خلق میکنیم. و این چگونگی تنها مستلزم عمل می باشد.